The Hand That Rocks the Cradle

In dit artikel:

Michelle Garza Cervera, bekend van Huesera (2022), levert met haar moderne bewerking van The Hand That Rocks the Cradle een teleurstellende thriller af. De film — vanaf 19 november 2025 op Disney+ — volgt moeder Caitlyn (Mary Elizabeth Winstead) en de schijnbaar toegewijde oppas Polly (Maika Monroe), maar mist de scherpte en spanning van het origineel uit 1992. Waar dat oudere verhaal volop draaide om seksuele misbruik en psychologische dreiging, kiest deze versie voor zachtere, minder schokkende invullingen: de beruchte borstvoedingsscène is gedownscaled tot een gevonden leeg flesje, en de gruwel die in het origineel werkte, wordt hier niet overtuigend gereconstrueerd.

De film probeert actuele angsten aan te spreken — zorgen over wat we eten, microplastics en gezondheidsrisico’s — maar graaft onvoldoende in die thema’s. Evenmin krijgt het gaslighting-proces voldoende ruimte om geleidelijk en knellend te worden opgebouwd; Polly’s manipulaties worden vrij zakelijk in beeld gebracht, waardoor de emotionele impact uitblijft. Scenarist Micah Bloomberg portretteert de buitenwijk als verstikkend, en introduceert een potentiële seksuele spanning tussen de twee vrouwen, maar dat subplot blijft een afleidingsmanoeuvre om een oud geheim te verbergen.

Kortom: esthetisch moderner, inhoudelijk vlakker. De remake brengt enkele vernieuwingen, maar levert geen overtuigende nieuwe blik op de diepe angst rond wie onze kinderen verzorgt.