Pierce Brosnan haat het om naar zijn oude James Bond-films te kijken, maar niet om de reden die je denkt

In dit artikel:

Pierce Brosnan speelde James Bond vier keer, van GoldenEye (1995) tot Die Another Day (2002), maar kijkt zelden naar die films terug. In interviews (o.a. The Telegraph, 2014; Zap2It, 2011) legt hij uit waarom: hij is kritisch op zijn eigen prestaties, voelt dat zijn Bond minder realistisch en te weinig ‘ruw’ was en worstelt met onzekerheid over de vertolking. Bovendien weerhouden de plagerijen van zijn zonen hem ervan films met hen te herbekijken, ondanks dat hij trots is op wat hij bereikt heeft.

De serie begon sterk met GoldenEye, maar de latere Brosnan-films raakten volgens critici en Brosnan zelf te vaak in over-the-top, campy geweld en fantasierijke stunts die de geloofwaardigheid van het personage ondermijnden. The World Is Not Enough en vooral Die Another Day — met de beroemde scène waarin Bond een tsunami ‘surft’ op een geïmproviseerd board — markeerden voor velen het moment waarop Bond teveel richting stripheld schoof.

Die uitglijders waren tegelijk nuttig: ze toonden EON Productions waar de grens lag van hoe vergezocht Bond kon worden. Die ontdekking maakte ruimte voor een koerswijziging; Daniel Craig nam de rol over in 2006 met Casino Royale en bracht Bond dichter bij Ian Flemings oorspronkelijke, hardere en realistischere visie. De Craig-films zijn daardoor vaak gezien als een antwoord op de kritiek op Brosnans periode.

Samengevat: Brosnans Bond hield de franchise in leven in de jaren ’90 en vroeg 2000, en leverde sterke momenten (GoldenEye blijft een belangrijk debuut), maar interne kritiek en overdadige, cartooneske elementen leidden uiteindelijk tot een herstel van het personage in latere films. Brosnans ambivalente houding — trots, maar oncomfortabel bij herzien — weerspiegelt die dubbelzinnigheid rond zijn nalatenschap.