"Ons doel: kinderen bereiken die we dreigen te verliezen aan TikTok"
In dit artikel:
Morgen begint de 39ste editie van Cinekid, het grootste festival voor kinder- en jeugdfilm ter wereld, en voor het eerst onder leiding van Joanne Oldenbeuving. Ze trad iets meer dan drie maanden geleden aan en moest snel de organisatie en het programmatische gewicht van het festival doorgronden. Waar zij aanvankelijk dacht aan “een week met heel veel films”, ontdekte ze het gelaagde karakter van selectie, het instituut‑karakter van Cinekid en de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt.
Oldenbeuving ziet Cinekid als meer dan een festijn: het is een autoriteit die kinderen en ouders kan helpen bij mediakeuzes. Met de snelle verschuiving van mediagebruik — veel kinderen zijn vooral op TikTok en Snapchat — wil Cinekid een gidsfunctie vervullen en laten zien wat een kwalitatieve film kan bijdragen aan beeldvorming en ontwikkeling. Daarbij hoort ook aandacht voor media‑wijsheid: kinderen moeten niet alleen kijkers zijn maar ook makers. In het MediaLab leren ze hoe media ontstaan en krijgen ze handvatten om bijvoorbeeld risico’s van AI beter te herkennen.
Een belangrijk speerpunt is het bereiken van kinderen die normaal niet vanzelf in aanraking komen met film. Cinekid werkt daarvoor samen met lokale en maatschappelijke partners: speciale aanbiedingen via de Amsterdamse Stadspas, een prikkelarme ochtend samen met Stichting Moedersmomentje voor kinderen met een beperking, en vertoningen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht (met workshops en bezoek van hoofdrolspeler Niyara da Rocha Pereira). Met een opblaasbare mobiele bioscoop is het festival langs scholen gegaan en het programma wordt verspreid buiten Amsterdam — met terugkeer van Natlab in Eindhoven en een nieuwe locatie in Cultura Ede. Op termijn wil Cinekid bij de veertigste verjaardag streven naar landelijke toegang, mogelijk gratis vertoningen voor elk kind.
Programmatisch zoekt Oldenbeuving balans tussen publieksbreedte en kwaliteit. Populaire titels zoals de nieuwe Mees Kees draaien gewoon mee; kinderen moeten verleid worden, maar “kwaliteit” blijft een lastig begrip dat zowel vakmatige criteria als zichtbaarheid omvat. Ze benadrukt dat populaire films niet per se een plek op Cinekid nodig hebben — die worden elders al gezien — maar dat het festival ook een podium moet bieden voor makers en de professionele keten rond kinderfilm.
Financiering is een knelpunt. Kort voordat zij aantreedt bleek dat Creative Europe dit jaar geen subsidie toekent aan de filmmarktcomponent van Cinekid; dat nieuws viel zwaar omdat het professionalsprogramma van groot belang is voor de sector. Het programma gaat dit jaar nog ongewijzigd door, maar toekomstig vervolg hangt af van hernieuwde aanvragen bij Creative Europe en gesprekken met OCW, VSB Fonds en het Filmfonds. Oldenbeuving erkent dat alternatief geld zoeken — bedrijfsleven en vermogenden — nodig is, maar waakt voor partnerschappen die de onafhankelijkheid onder druk zetten.
Haar eerdere ervaring bij de Jeugdtheaterschool en BNNVARA helpt haar bij het verbinden van makers, subsidies en netwerken. Privé zien haar twee tienerdochters hoe mediaconsumptie verandert, wat haar overtuiging versterkt dat opvoeding en ouders een cruciale rol spelen: idealiter wordt het bezoeken van een paar goede films per jaar onderdeel van een geregisseerde, media‑bewuste opvoeding.
Oldenbeuving kijkt ernaar uit het hele festival mee te maken en het publiek te ontmoeten. Haar ambitie is duidelijk: Cinekid wil toegankelijker en inclusiever worden, jong publiek mediawijsheid meegeven en de infrastructuur voor kinder‑ en jeugdfilm nationaal behouden en versterken.