Köln 75

In dit artikel:

In de film staat het waargebeurde verhaal van Vera Brandes centraal: een jong vrouwelijk muziekliefhebber uit Keulen die in het midden van de jaren zeventig, zonder ervaring of netwerk, het gedurfde plan uitvoert om een groot jazzconcert te organiseren — uiteindelijk het legendarische optreden van Keith Jarrett in het operagebouw van Keulen. Tegen hevige tegenwerking van thuis (haar vader keurt haar nachtelijke leven af), tegen onwillige verhuurders, de grillen van de muzikant en een loodzware speurtocht naar een geschikte piano, zet Vera stug door en laat geen nee toe.

Regisseur en scenarist Ido Fluk baseerde zijn film op Brandes’ echte achtergrond (geboren 1956) en schildert haar als een energieke probleemoplosser die de vaak onzichtbare krachten achter culturele projecten vertegenwoordigt. Parallel aan het persoonlijke portret weeft het scenario een bredere liefdesverklaring aan jazz: een fictieve muziekjournalist, Michael Watts, fungeert als verteller en doorbreekt regelmatig de vierde wand om de muziekgeschiedenis te duiden.

De film charmeert vooral door zijn sympathieke hoofdpersonage en aanstekelijke tempo; Mala Emde (nu 29) brengt Vera’s rebel-energie overtuigend, ook al kan ze niet helemaal als tiener doorgaan. Kritisch punt is dat het scenario soms te veel hooi op zijn vork neemt door de persoonlijke biografie te koppelen aan een uitgebreide geschiedenis van de jazz — daardoor krijgt Brandes’ intieme verhaal niet altijd de verdieping die het verdient.