Imagine 2025: Méliès d'Argent-competitie
In dit artikel:
Het Imagine Fantastic Film Festival presenteert dit jaar in de Méliès d’Argent-competitie een rij gedurfde vormexperimenten die laten zien hoe Europese genrefilms met beperkte middelen grootse effecten kunnen bereiken. De competitie (elf titels) loopt van 31 oktober tot en met 9 november 2025 in Lab111 en De Filmhallen in Amsterdam en brengt zowel gevestigde genrebewerkers als verrassende debuten samen.
Ben Wheatley, eregast van het festival en bekend van films als Sightseers en High-Rise, toont Bulk: een zwart-wit paranoia‑thriller waarin een man (Sam Riley) in een huis deuren opent naar uiteenlopende parallelle universa. Bulk functioneert als metacinema — genrewisselingen en tributes aan filmhistorie spelen constant met de vraag wat realiteit en what a film is — en gebruikt een 4:3 beeldverhouding en groothoeklenzen om een beklemmende, bijna film noir‑achtige sfeer te creëren. Wheatley werkte na zijn studiowerk (onder meer Meg 2) bewust aan dit kleinschalige persoonlijke project.
Ook kleinbudgetpareltjes domineren de selectie. Jessica Vogt debuteert met Phase, een claustrofobisch sciencefictiondrama dat zich volledig in een benauwde space pod afspeelt. Ondanks simpele decors en spartaanse rekwisieten schetst Vogt overtuigend de eenzaamheid van haar protagoniste Ursula (Rhiannon Bell) en toont ze hoe inventief low‑budgetkino kan zijn. Hugo Keijzers speelfilmdebuut The Occupant oogt groter: een mysterieuze survivalthriller in de Georgische Kaukasus over Abby (Ella Balinska), een geologe die na een helikopterongeluk overleeft en besluit een raadselachtige stem op te zoeken in de hoop haar zieke zus te helpen. Keijzer gebruikt uitgestrekte shots om de nietigheid van de mens tegen het landschap te zetten.
Lucille Hadzihalilovic’s The Ice Tower is opnieuw een film-over-een-film: tiener Jeanne (Clara Pacini) belandt op een set voor De Sneeuwkoningin en raakt verstrengeld met actrice Marion Cotillard. De film, vorig jaar in Berlijn beloond met de Zilveren Beer, verweeft droomlogica en cinema‑metafoor, met esthetische echo’s naar giallo en Hitchcock en voortdurende vragen over realiteit en voorstelling. Het Letse Dog of God kiest animatie om religie en hypocrisie te parodiëren: de broers Raitis en Lauris Ābele serveren een psychedelische, vaak obscene allegorie op heksenvervolging en clericale corruptie die bewust choqueert.
Aan de komische kant staat de Deense The Last Viking van Anders Thomas Jensen, met Mads Mikkelsen als Manfred — een man met dwangmatige reflexen die leidt tot zwarte, fysieke humor in een film waarin slapstick en moreel ongemak hand in hand gaan. Flush van Grégory Morin neemt vormexperimenteel extremere paden: een groteske, claustrofobische (bad)kamersituatie rond een nar die vast komt te zitten in een hurktoilet; grotesk en vulgair, maar door serieuze regie uiteindelijk ook pijnlijk invoelbaar.
Het festival positioneert zich hiermee als podium voor films die genregrenzen oprekken: van psychologische sci‑fi en survival tot psychedelische animatie en zwarte komedie. Een selectie van vijf titels (onder andere The Last Viking en Flush) reist mee in de "Best of Imagine on Tour" langs Utrecht, Rotterdam, Eindhoven en Groningen in november. The Occupant draait vanaf 6 november in de Nederlandse bioscopen; The Last Viking verschijnt vanaf 4 december (nadere bespreking in Filmkrant).