IDFA 2025: Afzondering
In dit artikel:
Vijf documentaires op IDFA 2025 schetsen portretten van mensen die afgezonderd leven, elk met een eigen toon en filmische aanpak.
Silent Flood voert naar een geïsoleerd dorp voorbij de rivier de Dnjestr in het westen van Oekraïne, waar een traditionele geloofsgemeenschap zonder elektriciteit, mobiele telefoons of auto’s leeft — een afsplitsing van de Amish. De film toont hun ritmes, de manier waarop ze omgaan met terugkerende overstromingen en hoe die schijnbare afgescheidenheid wankelt wanneer de Russische invasie het dorpsleven binnenbrengt: een aantal mannen wordt gemobiliseerd en in rustige, verstilde scènes praten soldaten over het leven dat ze hebben achtergelaten. De oorlog zelf wordt nauwelijks direct in beeld gebracht, maar de impact op de gemeenschap wordt invoelbaar gemaakt.
Blood Red kiest een strenge, zwart-wit observatie van alledaagse handelingen in een niet-gespecificeerd Oost-Europees dorp — slachten, wapens schoonmaken, land bewerken — en legt die acties als losse hoofdstukken vast. De bijna etnografische afstandelijkheid en het ontbreken van commentaar zorgen voor een koele, bestudeerde blik die de dorpelingen niet dichterbij brengt.
Always volgt de jonge Youbin Gong in het heuvelachtige Hunan (China). Gedichten van Youbin fungeren als luid- en rustpunt; de film ademt poëzie en vertelt over zijn plek in de wereld via natuurbeeld en fijnzinnige composities. Regisseur Deming Chen volgde hem zes jaar, waardoor een intieme maturatie en relatie met de omgeving zichtbaar wordt.
Agatha’s Almanac (Amalie Atkins) volgt decennialang een tachtigernegentigjarige vrouw die alleen op een 22 hectare grote boerderij in Manitoba (Canada) woont. De film, gefilmd door haar nichtje op 16mm, voelt huiselijk en zintuiglijk: Agatha demonstreert praktische wijsheden over fruit en conserveren en deelt levensverhalen, inclusief haar drie liefdes en levensregels — een daarvan is simpel en sprekend: “Have fun.” De zelfstandigheid geeft haar leven ondanks ouderdom en verlies veel inhoud.
Tot slot portretteert Miro Remo de eeneiige tweeling Ondřej en František in het Boheemse Woud/Šumava: excentrieke levens op een afgelegen boerderij, hilarisch en teder tegelijk. Remo speelt met grensgebieden tussen documentaire en fictie — denk pratende koeien en mythische inslagen — en laat zien hoe samen-alleenzijn mensen onlosmakelijk kan vormen.
Gezamenlijk tonen deze films hoe afzondering samengaat met sterke band met natuur en traditie, hoe externe crises zoals oorlog die isolatie kunnen doorbreken, en hoe filmmakers kiezen tussen afstandelijke observatie, lyrische betrokkenheid of speelse mengvormen. Alle titels zijn te zien op IDFA 2025; Agatha’s Almanac krijgt een bioscooprelease vanaf 21 mei 2026.