Focus: Bring Your Own Chair
In dit artikel:
Kino in Rotterdam programmeert van 19 november tot 29 december 2025 het retrospectief Bring Your Own Chair: Independent Cinema from New York City — een selectie van negen onafhankelijke films van vrouwelijke regisseurs die bewust buiten Hollywood bleven of daartoe gedwongen werden om hun eigen stem te behouden. De reeks belicht zowel artistieke successen als de structurele obstakels waarmee vrouwen in de filmindustrie werden geconfronteerd: creatieve inmenging, seksisme, seksuele intimidatie, raciale uitsluiting en leeftijdsdiscriminatie.
Het programma opent met Chantal Akermans News from Home (1976), geïntroduceerd door haar vaste editor Claire Atherton. Verder staan onder meer Claudia Weills Girlfriends en Lizzie Bordens Born in Flames op het programma — twee voorbeelden van regisseurs die uitblonken in het onafhankelijke circuit, maar daarna teleurgesteld raakten door studio-inmenging. Borden werkte na haar onafhankelijke succes aan Love Crimes voor Miramax, maar zag scènes en het einde veranderd en raakte zo gedesillusioneerd dat ze de filmwereld verliet. Weill kreeg bij haar studio-opdracht te maken met seksistische weerstand en intimidatie, waarna zij ook afstand nam van Hollywood.
Andere titels in de reeks behandelen uiteenlopende thema’s: Martha Coolidge’s Not a Pretty Picture onderzoekt traumatische ervaring en herinnering; Bette Gordons Variety gaat over obsessie en voyeurisme; Jennie Livingstons Paris Is Burning documenteert de expressieve ballroomcultuur van New Yorks queer en trans gemeenschappen; Dee Rees’ Pariah volgt een zwarte queer tiener die haar identiteit zoekt; Leslie Harris’ Just Another Girl on the I.R.T., winnaar op Sundance, laat zien hoe studios verhalen over zwarte vrouwen en vrouwelijke regisseurs buiten de boot lieten; Kitty Greens The Assistant bekijkt de zwijgcultuur rond misbruik in Hollywood; Susan Seidelmans Desperately Seeking Susan was een grote hit, maar Seidelman ervoer later leeftijdsdiscriminatie in de industrie.
De curatoren benadrukken New York als vruchtbare maar vaak noodgedwongen speelplaats voor debuterende makers die studiosteun misten. Bring Your Own Chair is daarmee meer dan een filmlijst: het is een eerbetoon aan vrouwen die, ondanks talloze barrières, invloedrijke en grensverleggende films maakten — en een reminder dat ongelijkheid in de filmwereld nog niet voorbij is.