Drømmer

In dit artikel:

Noorse regisseur-schrijver Dag Johan Haugerud sluit zijn ingetogen maar ambitieus drieluik Sex · Drømmer · Kjærlighet af met Drømmer, een film over de 16‑jarige Johanne (Ella Øverbye) die haar verliefdheid op haar Franse docent verwerkt in een zelfgeschreven verhaal. Waarin de grens tussen verbeelding en werkelijkheid vervaagt: in Johanne’s tekst kust ze daadwerkelijk met een vrouwelijke lerares, en wanneer haar moeder en grootmoeder het lezen ontstaat de vraag of het om fictie of een verslag van echte gebeurtenissen gaat.

Drømmer werd in februari bekroond met de Gouden Beer in Berlijn, waardoor onzekerheid over een Nederlandse release van de andere twee onderdelen – Sex (in januari verschenen) en Love (vorige zomer te zien) – verdween en het drieluik nu compleet is. De films functioneren prima los van elkaar, maar samen vormen ze volgens de recensent een indrukwekkend geheel dat de kijker een ruimer perspectief op liefde en verlangens geeft.

Haugerud, zelf ook schrijver, maakt van Drømmer zijn meest persoonlijke film; ondanks het verschil tussen maker en protagonist voelt de film intiem en open. Stijlistisch is hij losser dan de voorgangers: veel voice‑over brengt Johanne’s filosoferende en dromerige blik, maar de bron van die stem blijft onduidelijk — zijn het haar gedachten, passages uit haar verhaal, of een mix? Die ongespecificeerde vertelling houdt de kijker voortdurend gissen naar waar Johanne’s waarheid eindigt en haar fictie begint.

Een extra spanningslaag ontstaat wanneer Johanne’s grootmoeder Karin (Anne Marit Jacobsen), voormalig dichteres, de literaire waarde van het verhaal ziet en de mogelijkheid van publicatie bespreekbaar wordt — waarmee morele en juridische vragen rond jeugd, waarheid en auteurschap op de voorgrond treden.