Die My Love
In dit artikel:
Lynne Ramsay verfilmde Ariana Harwicz’ novelle Die, My Love onder de titel Die My Love — opvallend zonder komma, waardoor liefde en vernietiging als een paar woorden naast elkaar komen te staan. De film volgt Grace (Jennifer Lawrence), een jonge moeder in Montana die worstelt met postnatale depressie en psychose; Robert Pattinson speelt haar echtgenoot Jackson. Ramsay neemt de fragmentarische, stream-of-consciousness-bron als uitgangspunt, maar vertaalt het bewustzijn van de protagonist niet in verklarende voice-overs: fantasie en werkelijkheid vloeien visueel en auditief samen.
De binnenwereld van Grace wordt uitgebeeld via bewegingen, hallucinatoire beelden en geluiden: terugkerende visioenen (een brandend bos, een man op een motor), auditieve hallucinaties en het beeld van moedermelk gemengd met inkt dat een melkweg oproept. Moederschap wordt voorgesteld als een oerknal-ervaring — een transformatie met onvoorspelbare schokgolven — waarbij het moederschap zelf centraal staat, meer dan simpele feiten als zwangerschap of geboorte.
Ramsay richt zich op het gevoel van het langzaam verliezen van greep op de werkelijkheid: niet alleen het proces van gek worden, maar steeds dat acute moment waarop je beseft dat je handelen gestoord is en toch doorgaat. Die paradox van angst en vreemde-achtige vreugde dringt door in de uitvoering: Lawrence en Pattinson geven fysiek toe aan hun rollen — kruipen, grommen, vallen — waardoor lichaamelijkheid en mentale desintegratie samen vallen. Het verhaal lijkt op sommige momenten niet-lineair; de film verlangt overgave aan kleur, ritme en klank in plaats van een strak oorzakelijk plot.
Naast de psychotische beleving laat Ramsay ook rouw, dementie en relationele spanningen zien (een vermoedelijke affaire, een buurvrouw die slaapwandelt, een eerdere zelfdoding in het huis), waarmee ze het persoonlijke onbehagen verbindt met een beklemmende omgeving. Het resultaat is een disoriënterende, intense filmervaring die de kijker niet uitlegt maar meesleept in de val van Grace’s geest — fascinerend, oncomfortabel en esthetisch gedurfd.