Dag Johan Haugerud over Drømmer

In dit artikel:

Regisseur en scenarioschrijver Dag Johan Haugerud kreeg op de Berlinale met Drømmer zowel de Gouden Beer als de Fipresci-prijs — een kroon op zijn in Oslo gesitueerde trilogie die begon met Sex (2024) en waarin Love het tweede deel vormt. De drie films vormen samen een onderzoek naar hoe kwetsbare, pijnlijke gesprekken kunnen uitlopen op iets nuttigs wanneer mensen blijven praten in plaats van meteen weg te lopen of te exploderen.

In Sex speelt een schoorsteenveger die een achteloze bekentenis doet over seks met een mannelijke klant; in plaats van de dramatische filmreacties die we gewend zijn — deuren dichtgooien, servies tegen de muur — laat Haugerud de gesprekken lang doorgaan, vol misverstanden, boosheid en tranen, en toont zo hoe gesprekspartners langzaam verder komen dan bij een vroegtijdig afgebroken ruzie. “Een gesprek afkappen – ik vind dat niet zo heel interessant,” zei Haugerud tijdens de Berlinale over die intentie.

Drømmer focust subjectiever, door middel van veel close-ups, op een zeventienjarige studente (Ella Øverbye, eerder te zien in Haugeruds Barn, 2019) die een expliciete tekst schrijft over haar eerste verliefdheid — op haar leraar Frans. De film onderzoekt de twijfel tussen fantasie en gebeurtenis, de grensoverschrijding van een docent, en wat er gebeurt als intieme woorden publiekelijk worden en door anderen worden geïnterpreteerd: een moeder die snel een queer-label plakt, een oma-dichter die literair potentieel ziet. Haugerud benadrukt dat spreken altijd ook denken is; woorden glippen weg en veranderen zodra ze gedeeld worden, en juist die onhandigheid en onvolmaaktheid gebruikt hij in zijn dialogen.

Kinematografisch verschilt Drømmer van de eerdere delen: de camera zit dichter op de personages om innerlijke beleving en verliefde blik tastbaar te maken — iets wat de regisseur zelf ongemakkelijk vond, maar noodzakelijk voor het verhaal. Haugerud, die alle scenario’s schreef en ook romans publiceerde, zoekt voortdurend hoe personages ruimte geven aan elkaar, net iets verder dan in de meeste films gebruikelijk is. Hij ziet zijn films ook als een soort filmische therapie: gesprekken kunnen zwaar zijn, maar met vertrouwen en durf zijn ze verrassend productief; trots en ijdelheid blokkeren vaak de echte uitwisseling.

Drømmer draait vanaf 13 november 2025 in de Nederlandse bioscopen. De trilogie biedt volgens de recensent een inspirerende, weliswaar net iets utopische, maar geloofwaardige blauwdruk voor hoe we vaker volhouden in lastige gesprekken over seks, liefde en verlangen.