Cannes 2025: Vrouwelijke canon

In dit artikel:

Bij de 78ste editie van het filmfestival van Cannes is wederom een recordaantal vrouwelijke regisseurs in de hoofdcompetitie aanwezig: zeven, gelijk aan het aantal van 2023. Hiermee onderstreept het festival zijn streven naar gendergelijkheid, wat onder meer zichtbaar is in de tweede opeenvolgende vrouwelijke juryvoorzitter, Juliette Binoche die opvolgt op Greta Gerwig, en een zeldzame vrouwelijke openingsfilmregisseur. De openingsfilm, een arthouse-musical van debutante Amélie Bonnin, werd echter kritiekloos ontvangen vanwege een vlak en voorspelbaar verhaal, wat zichtbaar maakt dat vrouwen nog vaak twijfel krijgen over hun selectie.

Ondanks deze reacties groeit het gevoel van vanzelfsprekendheid rond vrouwelijke filmmakers in Cannes. Namen als Julia Ducournau, Kelly Reichardt en Lynne Ramsay genieten inmiddels dezelfde status als gevestigde mannelijke collega's. Er tekent zich een soort ‘Cannes-pipeline’ af waarbij regisseurs via kortfilms, prijzen en selectie in nevencompetities geleidelijk doorstromen naar de hoofdcompetitie. Voorbeelden zijn onder meer Justine Triet en Alice Rohrwacher, die met hun opeenvolgende films en prijzen vaste waarden in Cannes werden en ook functies als juryvoorzitterschap vervullen.

Naast deze gevestigde namen maken ook vrouwelijke regisseurs als Mati Diop, Léonor Serraille en Maren Ade stappen richting een canonieke status. Interessant is de groep vrouwen die hun carrière in Cannes als actrice startten en zich daarna als regisseur ontwikkelden, zoals Hafsia Herzi, die met haar debuutfilm ook geselecteerd werd. In het festivaldeel Un Certain Regard presenteert Kristen Stewart dit jaar haar regiedebuut, net als Scarlett Johansson, wat laat zien dat ook actrices steeds vaker een regisseursrol oppakken.

Cannes bouwt daarmee geleidelijk aan een stabiele, herkenbare canon van vrouwelijke filmmakers op, een ontwikkeling die tien jaar geleden nog niet vanzelfsprekend was. Tegelijkertijd blijft het festival ruimte bieden aan ervaren vrouwelijke filmmakers die mogelijk nooit tot de absolute top zullen behoren, maar wel regelmatig terugkeren. Deze evolutie markeert een belangrijke stap in de gelijkwaardige vertegenwoordiging van vrouwen in de internationale filmwereld.