Alex Ross Perry over Pavements

In dit artikel:

Regisseur Alex Ross Perry maakte voor de reünietour van alternatieve-rockband Pavement een ongebruikelijke muziekdocumentaire die meer is dan een klassieke concertfilm: Pavements combineert musical, biopic en zelfs een museumexpositie om de tegenstrijdige uitstraling van de band en vooral van frontman Stephen Malkmus te ontleden. Perry, uitgenodigd omdat zijn fictiewerk personages bevat die op Malkmus lijken, plaatste de zanger nadrukkelijk in het middelpunt maar bekeek hem tegelijk als een raadselachtige passant in een groter mozaïek.

Perry wil laten zien waarom Pavement invloedrijk was zonder commercieel succes — ze waren groot in de underground, speelden festivals en stonden ooit in het voorprogramma van Nirvana, maar scoorden nooit gouden platen. Centraal staat het slacker‑archetype: volgens Perry slim en creatief, maar niet gedreven door perfectie of praal. Malkmus is zowel de rem als de motor van de band; zijn geniale nummers kwamen voort uit een houding van “genoeg doen” in plaats van eindeloze polijsting. Die paradox vormt het narratieve hart van de film.

De aanpak van Perry is bewust gelaagd. In plaats van alleen te tonen wat op het scherm komt, organiseerde hij uitgebreide off‑screen activiteiten: hij cureerde maandenlang een Pavement‑museum met waardevolle rekwisieten, repeteerde een musical, en draaide scènes die deels bedoeld waren als voorbereiding en niet per se voor vertoning. Dit noemt hij “vierdimensionaal” filmmaken — werk dat niet altijd voor het publiek bestemd is, maar essentieel voor het creatieve proces en voor het creëren van een realistische zintuiglijke ervaring. Publieksparticipatie was voor hem cruciaal; echte, betaalde toeschouwers leveren volgens Perry eerlijkere reacties dan ingehuurde figuranten.

De film speelt met wat echt is en wat gespeeld: gescripte biopicfragmenten worden afgewisseld met voorbereidende oefeningen en staged props waarvan je je blijft afvragen of ze serieus bedoeld zijn — denk aan een mogelijk nagebootste teennagel in het museum of Joe Keery (bekend van Stranger Things) die voor zijn rol Malkmus’ tong bestudeert. Daarmee balanceert Pavements ironie en ernst, alsof het publiek zelf moet beslissen hoe de mythologie van de band gelezen wordt.

Perry, eerder maker van Her Smell, voelt zich geroepen terug te keren naar de jaren negentig: het tijdsbeeld van cd’s, alternatieve radiostations en een andere vorm van muzikale beleving is voor hem bepalend. Pavements draait vanaf 6 november 2025 in Nederlandse bioscopen en presenteert zich als een hybride portret van een band die even ongrijpbaar als bepalend was voor zijn tijd.